Als mijn broers of ik geld meekrijgen om gemaakte schulden af te lossen, weten we: ma heeft de kinderbijslag binnen. Nu wordt het spannend: krijgen we kleren of niet? Het meeste geld gaat op aan schulden, maar ik moet deze keer toch weer kleren kopen met ma. Dat wordt dus een wollen maillot, wollen broek, flanellen blouse en basketbalschoenen – de goedkoopste. Altijd kleren op de groei, duurzaam en kriebelend! Ze zijn ook nog ronduit lelijk.
Henk vraagt: “Waarom ga je niet met Ina en mij naar Rotterdam om kleren te kopen?”
Ina is onze grote nicht, ma mag haar graag.
“Ik mag vast niet.”
“Ik ga je helpen,” belooft Henk. “Eerst gaan we met Ina praten.”
De volgende dag komt Ina op de koffie. Ma is net even de was aan het doen. Ina maakt meteen een afspraak om samen met Henk naar Rotterdam te gaan. Snel maak ik van de gelegenheid gebruik: “Ina, mag ik ook mee kleren kopen?”
In eerste instantie reageert ze wat voorzichtig. We zijn per slot van rekening geen lieverdjes. Henk springt voor me in de bres en krijgt haar zover dat ik mee mag. Nou ma nog! Gesterkt door deze overwinning trek ik de stoute schoenen aan. Terwijl Ina en ma koffie drinken, besluit ik ma te confronteren: “Ma, ik wil ook kleren kopen met Ina.”
“Nee, jij gaat met mij mee, je broer met Ina.”
“Nee, ik wil die ouderwetse rotzooi niet.”
“Maar het gaat lang mee,” snauwt ze.
Ina en Henk schieten in de lach, Ina lacht zo hard dat ze zich verslikt in de koffie.
“Ik wil ook mooie kleren, net als Henk.” Ik voel dat ik dit ga winnen. Henk voert de druk nog meer op.
“Gaan jullie nog samenzweren ook?”
Ze ziet er moe uit, als altijd. Uiteindelijk geeft ze zich gewonnen. Henk en ik lachen naar elkaar.
Ik ben de dag van de afspraak vroeg wakker. Met lijn 8 gaan we naar Rotterdam. Zodra we uit de tram stappen, neemt Ina ons allebei bij de hand. Ze heeft een ijzeren greep. Ik ruik allerlei geuren: worst, brood, cake en koffie. Ik kan het bijna proeven, zo lekker.
“We gaan eerst kleren kopen en als er geld over is nog wat lekkers.” raadt Ina mijn gedachten.
Alle indrukken van mensen en gebouwen maken mij opgewonden. Voor het eerst van mijn leven zie ik een roltrap in Termeulen. Kermis in een warenhuis, dit is tovenarij! Henk vindt het geweldig en trekt ons meteen naar de roltrap toe. Dit moeten we proberen, we gaan wel zes keer op en neer. Dit kan ik de hele dag wel doen. Maar we komen voor de kleren. Ina wijst ons aan waar we kleren vinden in onze eigen maat. Ina is geweldig: we mogen zelf kiezen en zij let erop dat het niet te duur is. Ik heb zoveel nieuwe kleren én het past bij elkaar, het is modern en ik krijg een geweldig nieuw zondags pak! Zelfs nieuwe schoenen kunnen er vanaf, echte leren! Ik voel me rijk. Voor het eerst in mijn leven heb ik normale nieuwe kleren.
Tot slot kopen we bij de Hema een halve worst, onze dag kan niet meer stuk. Eenmaal thuis houden Henk en ik een echte modeshow voor ma. Ze lacht en vindt onze kleren prachtig.
Ik “hoor” je moeder tegen jullie praten als ik dit lees, arm mens! hahaha.
Mijn moeder kon overbezorgd zijn, natuurlijk ook omdat ze ons door en door kende.
groetjes Koos
Leuk verhaal weer Koos
Bedankt Henny,
en leuk dat je erop hebt gereageerd.
Groetjes Koos
leuk om te lezen weer , 😉
Hallo Koos,
Ik heb nu alle verhalen van je gelezen. Veel daarvan was ik al vergeten en door jou mooie manier van schrijven kwamen de herinneringen weer terug. Wat een bijzondere tijd en gebeurtenissen hebben we toch meegemaakt. Als je ouder wordt begin je steeds meer te beseffen hoe bijzonder onze jeugd is geweest. Natuurlijk was er de ellende van de armoede en de drank die onze vader in zijn greep had.
Maar buiten dat, zou ik het voor geen goud gemist willen hebben. Bedankt, en nog eens bedankt voor alle mooie verhalen tot nu toe. En ga er vooral mee door. Het is een waar genoegen om zo af en toe terug in de tijd te kunnen gaan.
afzender: Henkie…
Graag gedaan Henk,
Daar zijn we ook nog broers voor!
Bedankt voor je antwoord.
Groetjes Koos.
Zo is het Henk, je gaat zeker terug in de tijd. Ga vooral door met schrijven, Koos.
Bedankt voor je aanmoediging Corrie.
En ik ga zeker door.
Groetjes Koos