Categorie: laaggeletterdheid

Telefoongesprekken zijn voor mij nog steeds moeilijk. Het maakt me heel onzeker als ik de persoon aan de andere kant van de lijn niet zie, want dan ga ik gissen hoe iemand is. Ik kan niet zien of iemand me serieus neemt en of die wel te vertrouwen is.

Ja, ik was laaggeletterd. Maar noem mij nooit analfabeet!

Wij gaan het seizoen afsluiten met de ondersteuners van het ABC, een organisatie voor en door ambassadeurs. Daarvoor zijn we bij de Beren, een restaurant in Schiedam. Ik vind dat ik nog steeds niet goed genoeg ben in mijn taalvaardigheden.

 Daar staat ze, nog nooit heb ik 
 van z’n schoonheid durven dromen
 Hoe kan ik in jouw buurt komen.
 Langzaam kwam ik dichter bij,
 Maar daar aangekomen
 Is het gestuntel gekomen, er kwamen
 Steeds meer gevoelens vrij.
 En voor ik het wist was jij al weer voorbij
 Tot mijn verbazing ben je toch weer gekomen
 Tot in het diepste van mijn dromen
 Waar verdriet, eenzaamheid en duisternis is
 Verdreef jij het met jouw licht
 Ik wist niet dat het kon, 
 maar ik hou van jou, jij bent de zon
  
 Koos Vervoort 
 Februari 2019 

 Ik liep met een groot geheim
 En voelde me beklemd
  
 Er kwamen ook angst en schaamte bij
 Zo gingen er jaren voorbij 
  
 Totdat er aandacht aan werd gegeven
 en ik onder druk naar een taalcursus ben gedreven
  
 Waar ik opnieuw stoeide met letters en lezen
 Zo begon mijn nieuwe leven
  
 Ik speel toneel, zing en ga dansend door het leven
 Die vrijheid wil ik graag aan twee en een half miljoen Nederlanders doorgeven
  
 Zij hebben nog steeds moeite met lezen en schrijven
 Kom, doe er wat aan want het hoeft niet zo te blijven
  
 Kijk en luister maar naar mij 
 Ik ben vrij
  
 Koos Vervoort  Januari 2019 

“Ik ga voor de kleine oplagen van heel speciale boeken; voor mensen die graag een eigen boek willen uitbrengen, maar niet weten waar ze moeten beginnen.”

Het is al een paar maanden geleden dat Edith ontdekt heeft dat ik echt heel slecht ben in lezen en schrijven. Ze eist dat ik terug naar school ga: “Als je het niet doet, dan pak jij je spullen maar. Dan ga ik niet met je verder.”

Koos zit achter zijn bureau en lacht naar me. Zijn armen in de lucht gestoken alsof hij een wereldrecord heeft verbroken. Het is de hete zomer van 2016 en ik ben net thuisgekomen na een dag verbouwen aan mijn nieuwe werkruimte.

Ik heb in het kader van mijn boek de vraag gekregen wat mijn inspireert om te schrijven.