Categorie: laaggeletterdheid

Anneke Elenbaas van Ommen belt en ze vraagt of ik mee wil naar Rotterdam om twee mensen over te halen, om ook ambassadeur te worden. Ambassadeurs van de Stichting Lezen en Schrijven vertellen aan organisaties, scholen, overheden en de politiek hoe het is om laaggeletterd te zijn en waar je tegenaan loopt.

Ik voel me thuis en veilig in de toneelgroep. We hebben een nieuw stuk om te spelen; het is gebaseerd op Shakespeare. De titel is best wel grof: Risjaar modderfokker, het stuit mensen tegen de borst en er haken daardoor spelers van onze vaste kernploeg af.  De rol van Risjaar is erg groot, maar ook heel moeilijk; het is Engels en Nederlands door elkaar. De meeste van ons hebben daar moeite mee. Dat ik het ga spelen is beangstigend, omdat ik in gedachten mezelf al voor het publiek zie afgaan.

Het is avond als ik onderweg ben naar de zangvereniging. Nooit had ik verwacht dat zingen zo leuk zou kunnen zijn en dat ik het echt zou kunnen leren. Edith ziet me zelfs al op het podium staan. Ik heb oortjes in mijn telefoon en luister onder het wandelen naar klassieke muziek. Het oefenen van het koor neem ik ook op. Zo kan ik alles nog terug luisteren na zingen met mijn muziekmap erbij. Alle stress van de dag valt van me af en ik geniet ervan.

Mijn boek is klaar en ik begin weer te landen, ik voel vaste grond onder mijn voeten.

Er komt een nieuwe dame in de klas met een grote groep leerlingen. Ze heet Maria. Ik stel mezelf voor om haar welkom te heten. Babs, onze docent, komt de klas binnen. Ze is de vijfde docent waar ik mee werk.

Telefoongesprekken zijn voor mij nog steeds moeilijk. Het maakt me heel onzeker als ik de persoon aan de andere kant van de lijn niet zie, want dan ga ik gissen hoe iemand is. Ik kan niet zien of iemand me serieus neemt en of die wel te vertrouwen is.

Ja, ik was laaggeletterd. Maar noem mij nooit analfabeet!

Wij gaan het seizoen afsluiten met de ondersteuners van het ABC, een organisatie voor en door ambassadeurs. Daarvoor zijn we bij de Beren, een restaurant in Schiedam. Ik vind dat ik nog steeds niet goed genoeg ben in mijn taalvaardigheden.

 Daar staat ze, nog nooit heb ik 
 van z’n schoonheid durven dromen
 Hoe kan ik in jouw buurt komen.
 Langzaam kwam ik dichter bij,
 Maar daar aangekomen
 Is het gestuntel gekomen, er kwamen
 Steeds meer gevoelens vrij.
 En voor ik het wist was jij al weer voorbij
 Tot mijn verbazing ben je toch weer gekomen
 Tot in het diepste van mijn dromen
 Waar verdriet, eenzaamheid en duisternis is
 Verdreef jij het met jouw licht
 Ik wist niet dat het kon, 
 maar ik hou van jou, jij bent de zon
  
 Koos Vervoort 
 Februari 2019